Ik moet iets bekennen: ik ben heel lang verslaafd geweest. Niet aan drugs of alcohol, nee, ik was een liefdesjunk*. Ik kon niet zonder complimentjes en goedkeuring van anderen. Het leek wel op een syndroom van altijd aardig gevonden willen worden. Natuurlijk is er niets mis met vriendelijk doen en aardig zijn. Tot op zekere hoogte. Wanneer wordt die behoefte aan bevestiging ongezond? En wat maakte dat ik kon afkicken?
Laten we beginnen met een rare vraag: waarom ben je eigenlijk aardig? Natuurlijk, de wereld kleurt mooier als we vriendelijk met elkaar omgaan. Maar vanuit welke behoefte doe jij eraan mee? Is het een eigen, vrije keuze? Of doe je het uit angst, om niet afgewezen te worden?
Je best doen
Ik hoor van (toekomstig) boerinnen weleens dat ze zich een beetje stil houden in de familie van hun partner, ze proberen om goed en aardig over te komen. Geen wonder, je wilt graag geaccepteerd worden in de schoonfamilie. Daar doe je je best voor. Soms betekent dat dat je een masker opzet en continu op je tenen loopt. Of je gaat conflicten uit de weg om de lieve vrede te bewaren.
Het is trouwens niet alleen een vrouwenprobleem. Ik kom het ook tegen bij startende (jonge) leidinggevenden, die het gevoel hebben dat ze overdreven aardig moeten zijn voor hun medewerkers. Zeker als een medewerker ouder is en veel ervaring heeft.
Een liefdesjunk in de agrarische sector heeft vandaag de dag nog een extra probleem. Met name veehouders krijgen het in de media flink voor hun kiezen door de kleine groep mensen die ongenuanceerd hard oordelen over zogenaamde ‘milieuvervuiling’ en ‘dierenleed’. Sommige veehouders raken hierdoor gefrustreerd en moedeloos en voelen zich niet gewaardeerd.
Een verkeerd signaal
Altijd aardig zijn. Het klinkt fantastisch, maar het probleem is dat je met dit gedrag een signaal afgeeft. Een verkeerd signaal. Dat jij iemand bent waar mensen weinig of geen rekening mee hoeven te houden, iemand waar ze rustig overheen kunnen walsen. Je pikt toch alles.
Dat wil je niet, toch? Of het nu om schoonfamilie, werknemers of de maatschappij gaat, wegduiken helpt niet. Onduidelijke communicatie is niet handig! Dus als het nodig is, ga de confrontatie open en eerlijk aan. Zo bereik je wel je doel.
Mijn ontdekking
Toen al dat geschipper en die afhankelijkheid me op ging breken, deed ik een simpele ontdekking: mijn constante behoefte aan complimentjes en goedkeuring levert niets op. Voor de ander niet en al helemaal niet voor mezelf. Er is echt niet functioneels aan zo’n verslaving*.
Toen ik dat doorhad besloot ik te veranderen.
Wat heeft mij geholpen om af te kicken?
1. Bewustwording dat dit ‘pleasende’ gedrag en de bril die ik op had, mij niet verder bracht.
2. Ontdekken van mijn kernwaarden. Daarbij waren de volgende vragen helpend: wat vind ik echt belangrijk? Waarnaar wil ik leven?
3. Omzetten van belemmerende naar helpende gedachtes. Hiervoor is de zgn. RET-methode (Rationale Effectiviteits Training) een goede, effectieve aanpak.
4. Mijzelf accepteren met al mijn sterktes en zwaktes. Daarbij beïnvloeden wat ik kan en accepteren wat ik niet kan veranderen..
5. Keuzes maken in plaats van mijzelf te laten leiden door automatismen, patronen en verwachtingen.
6. Durven leven naar mijn kernwaarden. Niet op de stoel van de ander zitten, maar zelf de regie pakken en er naar handelen.
Wil je ook veranderen?
Ik help je graag! Bel mij vrijblijvend voor meer informatie of een gratis intakegesprek op 06-23976101 of stuur een email: info@mavintraining.nl dan bespreken wij samen hoe ik je kan ondersteunen.
P.S. Wat is jouw belangrijkste inzicht uit dit blog? Laat het hieronder weten! Zo kan ik steeds artikelen schrijven waar jij wat aan hebt. Dankjewel!